woensdag 16 januari 2013

Kaffaat Picadilly

Na maanden van stilte waag ik me weer eens aan een prachtig samenraapsel van woorden, ontstaan tijdens koortsige dagen in mijn bedstee. Wegens de drukte op professioneel vlak (ja, ik doe nog iets anders dan het drinken van alcoholische dranken) is het enkel tijdens deze periodes mogelijk hier wat zinnige praat te verkopen, niet dat ik mezelf dien te verantwoorden.


Genoeg over mezelf, nu is het aan een drankslijterij die sinds enkele maanden weer open is, na een zoveelste jammerlijke afloop te hebben gekend met een vorige uitbater. Zonder meer spreken we hier over een van de mooiste interieurs in de Hasseltse horeca. Met zijn ronde toog in de vorm van een doorgesneden koperen bierbrouwketel en aangename tafels op verschillende niveaus vormt de zaak zowel voor de gezellige tooghanger die na zijn werk met een perfect getapt "tulpke" Cristal, een Trappist of een ander speciaalbier de stress wenst door te spoelen als voor koffiedrinkende dames door de dag een aangenaam toevluchtsoord. We (ja, pluralis majestatis) mogen ook niet vergeten een eervolle vermelding te verlenen aan zowel de witte als rode wijn.

Voor de vele banken en andere kmo's uit dit kleine Manhattan van Hasselt voorziet zaakvoerder en kok Bart ook een heerlijke spaghetti bolognaise (zeker zeldzaam, zo lekker), een smakelijke klassieke dagschotel of een krokante croque tijdens de middag. Ook de dagsoep, net als de voorgaande gerechten tegen een heel democratische prijs te verkrijgen, is een aanrader.

De bediening van dit alles gebeurt door Johnny, steeds vergezeld van een flauw grapje, Bart, de ietwat droge intellectueel op leeftijd of Naat, ongetwijfeld de slimste van de bende. Steeds gebeurt dit alles met de nodige, oprechte vriendelijkheid en een enorme tolerantie naar dronken manspersonen die tegen middernacht nog om een Westmalle Tripel komen zagen. En neen, dat was niet anekdotisch en evenmin autobiografisch.

Het etablissement is eveneens voorzien van een ruime rookruimte op het eerste verdiep als van een aangenaam terras met uitzicht op het vroegere gebouw van de Generale Bank, waar nu The Palace huisvest.

Zeker het bezoeken waard, ook al staat er een c te weinig. Schol!

woensdag 25 april 2012

Bierbespreking: La Trappe Isid'or

Vlug even een eerste bespreking maken van een door mij zonet geproefd bier: La Trappe Isid'or, zoals ook wel in de titel staat. Als enige Nederlandse Trappist staat La Trappe over het algemeen z'n mannetje wel, wat zeker niet minder het geval is voor deze lekkere drank, vernoemd naar broeder Isidorus, de eerst brouwer van La Trappe. Met zijn 7,5% is hij niet te straf en juist vol genoeg om gecombineerd te worden met de fruitige afdronk. Amberkleurig en licht bitter in de mond met een lichte caramelsmaak. Daarom best niet te koud schenken, dan verliest hij zijn volle karakter.

Lekker bier, al blijft mijn voorkeur uitgaan naar een tripel, zeker stukken beter dan Leffe en de andere suikerdranken die de naam abdijbier verkrachten.

Eindscore: 7,5/10
Published with Blogger-droid v2.0.4

donderdag 29 maart 2012

The Palace

Na maanden van stilte ben ik er weer, jammer genoeg nog steeds niet met met de bespreking van mijn bruine kroegentocht. Die moet ik dan ook steeds herhalen om vervolgens 's anderendaags er niets meer van te weten. Dit keer echter een bespreking van een gouden kroeg, een nieuwe brasserie in Hasselt.

Er naast kijken is haast onmogelijk, zowel in werkelijkheid als in de kranten, in het oude bankgebouw van de Generale Bank heeft zich het barokke en imposante The Palace [ze pellus] eindelijk weer eens geopend. Niet eind augustus 2011, niet tegen Kerstmis, Nieuwjaar of Sint Juttemis maar enkele weken terug opende het zwaar barokke paleis zijn deuren, tweemaal. En vorige week ging ik dan maar eens mezelf tonen aldaar aan le-tout-Hassèlt.

Van buiten gezien toont het zich zeer statig en duur, de mensen die bijna twee meter hoger dan straatniveau zitten en uitkijken over het plebs, en dan komt ge binnen. Plots keek ook ik uit over de straat vanuit mijn royale positie, van in mijn paleis. Binnen is er veel aandacht besteed aan zware gouden meubels en drukke lusters en wat minder aan de afwerking. Als men dan toch de sfeer van een Parijse brasserie wil overnemen, werk dan op zijn minst de kabels weg en veeg het stof van de verbouwingswerken overal af. Ook een container op straat met een generator in is niet bepaald stijlvol. Er moet wel gezegd worden dat de bediening zeer goed en vriendelijk gaat, zeer attent en gedienstig.

Een pluspunt voor de zaak is de prachtige rookruimte in de kelder, ingericht in de oude kluizenzaal. De wanden vol originele kluisjes en de grote Chesterton zetel maken de sfeer echt wel. Alleen is ook hier de afwerking weer een dooddoener. Een afzuiginstallatie uit de jaren stilletjes die amper een festivaltoiletje rookvrij zou kunnen houden voldoet niet voor een grote kluizenzaal waardoor men niet eens een sigaret moet opsteken om te roken. Ook de tafeltjes vol lege glazen en de assenbakken, of hier ook wel "sondriejees" genoemd, vol met peuken geven een slordige en onaangename indruk. Dan toch liever buiten roken.

Wat de kaart betreft kunt ge de drankprijzen vergelijken met een zaak op de Grote Markt, die van het eten zijn net wat duurder. De kwaliteit van het eten is correct al ken ik adresjes in Hasselt waar men goedkoper en beter eet, meer hierover in de nabije toekomst.

The Palace is een massabrasserie die ongetwijfeld haar klandizie zal hebben maar mij kan je met goud, Grimbergen in plaats van trappisten en Rombouts koffie niet bekoren, zeker al niet als er geen toog is.

dinsdag 29 november 2011

Binnenkort: Bruine kroegentocht.

Na enige tijd wachten mag u zich weer stilaan beginnen verheugen op een nieuw schrijfsel van mijn pen. Of liever klavier maar wie boeit deze nuance? Ditmaal komt er iets aan over een aantal bruine kroegen in Hasselt die zeker de moeite waard zijn. Het duurt echter iets langer om dit artikel te schrijven omdat er eerst grondig onderzoek aan vooraf dient te gaan en dit net iets meer tijd in beslag neemt dan het bespreken van één enkele koffiebar. Overigens word ik van koffie ook niet zo zat.

Nog even geduld dus en dan staat hier een uitgebreide bespreking van onder meer de Cambrinus, Den Drossaerd en andere bruine kaffaten!

woensdag 26 oktober 2011

Mucho Gusto

Hier gaan we dan, het eerste in een, niet exhaustieve, reeks van gezellige en fijne plekjes in Hasselt; Mucho Gusto Coffee Bar. Het kan een goed excuus zijn om op kaffee te gaan zonder reclamaties van de echtelijke wederhelft, om gewoon een lekkere tas koffie te drinken of om een keuze te maken uit de zeer gevarieerde menukaart, die zeer vindingrijk geformuleerd is. Ook een aanrader zijn de broodjes die des middags geserveerd worden, als het ware een schop in de kloten van de Panossen en soortgenoten.

Van het moment dat je binnenstapt in nummer 44 op de Zuivelmarkt, tegenover de ingang van de begijnhoftuin, komen de heerlijke warme geuren je tegemoet en klinkt het ontspannen geluid van een jazz-lp je in de oren. Met gezelschap kan je plaats nemen aan een van de tafels en als eenzaat, die zoals ik bijvoorbeeld vóór het werk de dag smaakvol wil beginnen, is er de mogelijkheid om aan de toog te gaan hangen vanwaar je Roel Driesen, Belgisch kampioen koffieproeven en door enkelen Dries Roelen genoemd, bezig kan zien in zijn habitat, met of zonder flauwe grapjes die ongetwijfeld je mondhoeken laten krullen.

Ook als je meer wilt weten over koffie helpt de waard u gaarne verder met advies en weetjes. En als de smaken die hij u voorschotelt u aanstaan kan u ze meenemen in een bekertje of als koffie om thuis te zetten. Vraag echter niet achter een bakje troost dat smaakt als het tweede aftreksel van een Senseolapje, dan bent u aan het foute adres.

Mucho Gusto
Zuivelmarkt 44
3500 Hasselt

dinsdag 25 oktober 2011

Inauguratie

Hier gaan we dan, weer een blog. Weer iemand die denkt dat zijn mening en schrijfsels de wereld kunnen boeien. Weer iemand die zijn gal gaat spuwen op het net omdat in het echte leven er toch niemand luistert. En eigenlijk maakt het me niets uit wat men er van denkt. Hier zàl ik mijn gal spuwen, hier zullen mijn schrijfsels boeien, al is het slechts voor een enkeling, met of zonder houten been, glazen oog en een woordenbrakende papegaai op z'n schouder. Hier ga ik mijn visie geven op het leven in Hasselt, de stad waar ik geboren ende getogen ben. Hier ga ik laten zien aan mijn, al dan niet Hasseltse, medemens welke kroegen, eethuizen en andere zaken zeker de moeite waard zijn wil men Hasselt anders leren kennen. Vergeet de toeristische trekpleisters, massatavernes vol met obers die vooral beschikken over een waanzinnig superioriteitsgevoel en matuvulocaties, hier volgt het echt gezellige Hasselt.